Του Μπάμπη Στυλιανίδη
Για την Περιφερειακή Επιτροπή Βορείου Αιγαίου
Πέρασαν πέντε χρόνια από το 2015 όταν άρχισε το πρόβλημα των Σύριων προσφύγων, να φτάνουν στα νησιά μας με τις βάρκες, για να σταθούμε από τον πόλεμο στην περιοχή τους. Πλατείες, πάρκα, δρόμοι, λιμάνια, με ανθρώπινες ψυχές όλες στο δρόμο. Οι κάτοικοι όλων των νησιών του Αιγαίου, δώσαμε όλη μας την βοήθεια και την στοργή μας… Λέσβος-Χίος-Σάμος-Κως αλλά ιδιαίτερα η «Μυτιλήνη» σήκωσε και σηκώνει όλο το βάρος προσφύγων – μεταναστών, αλλά μέχρι πότε;
Δεν μιλάμε κομματικά, γεγονότα λέμε.
Τον Ιούνιο του 2019 φεύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, αναλαμβάνει η Νέα Δημοκρατία με υποσχέσεις τις 5.000 ψυχές που άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Μυτιλήνη, να μείνουνε 2.000 και σε λίγους μήνες να κλείσει η δομή της Μόριας.
Λίγους μήνες μετά οι 5.000 από συνεχείς ροές γίνονται 25.000 και σήμερα, Σεπτέμβριος 2020, έχουμε 13.000 μετανάστες – πρόσφυγες εγκλωβισμένους, μ΄όλα τα προβλήματά τους, συν τον κορονοϊό.
Με τη φωτιά στη Μόρια, ήδη γίνεται μια νέα δομή στη θέση Καρά – Τεπέ (Μαυροβούνιο) 182/2020, αντί να γίνει άμεσα αποσυμφόρηση στην ενδοχώρα, όπως υποσχότανε η Νέα Δημοκρατία και να μην κρατά όλο το προσφυγικό η Μυτιλήνη.
Δυστυχώς μέχρι σήμερα μένουμε πάλι στα λόγια, με υποσχέσεις ότι μέχρι το τέλος του 2020 θα φύγουν οι μισοί, και μέχρι το Πάσχα του 2021 να φύγουν και οι υπόλοιποι…. Να το πιστέψουμε; Γιατί όχι τώρα;
Πότε θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, άλλο να τα βλέπετε στην ΤV και άλλο να τα ζείτε…
Υπάρχει οργή και αγανάκτηση, στην τοπική κοινωνία για εγκατάλειψη.
