Έφυγε από τη ζωή ο εξαιρετικός συνάδελφος και μέλος του Συλλόγου μας Θανάσης Τράπαλης. Η νεκρώσιμη ακολουθία τελέστηκε στον Άγιο Τρύφωνα Καματερού και η ταφή πραγματοποιήθηκε στο κοιμητήριο των Αγίων Αναργύρων.
Τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου και δεκάδες συνάδελφοι συνόδευσαν τον Θανάση Τράπαλη στην τελευταία του κατοικία. Εκ μέρους του Δ.Σ. ο πρόεδρος του Συλλόγου Γιώργος Πεπόνης εκφώνησε τον παρακάτω επικήδειο:
Αγαπητέ μου φίλε Θανάση εκλεκτέ συνάδελφέ μας. Βρισκόμαστε σήμερα εδώ στον Αγιο Τρύφωνα Καματερού, με τους δικούς σου ανθρώπους και όσοι είχαμε την τύχη να σε γνωρίσουμε και άλλοι, όπως εγώ να συνεργαστούμε κιόλας μαζί σου.
Ηρθαμε να σε αποχαιρετίσουμε, να αποχαιρετίσουν πολλοί τον συγγενή τους, άλλοι τον φίλο, κάποιοι τον σύντροφο, αρκετοί τον συνάδελφο. Μα όλοι ήρθαμε να αποχαιρετήσουμε τον άνθρωπο (με Α κεφαλαίο) που αγαπήσαμε και εκτιμήσαμε και που τόσο αναπάντεχα έφυγε από τη ζωή.
Εγώ εκπροσωπώντας και τους συνταξιούχους του ΕΛΤΑ, έχω τη συλλογική εντολή του Δ.Σ. του Συλλόγου μας να αποτίσω φόρο τιμής και εκτίμησης σε σένα Θανάση. Εσένα που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα στον ταχυδρομικό κόσμο, πρώτα σαν εργαζόμενος και προϊστάμενος πολλών υπηρεσιακών λειτουργιών του ΕΛΤΑ. Από προχθές που έγινε γνωστός ο χαμός σου, φτάνουν μηνύματα για το φιλότιμό σου και την αξιοπρέπειά σου ως στέλεχος του ΕΛΤΑ. Συνάδελφοι έχουν να λένε για την άπειρη εκτίμηση και εμπιστοσύνη που είχαν στο πρόσωπό σου οι υπάλληλοι του Περιστερίου, του ΚΔΑ, όλου του Λεκανοπεδίου σχεδόν μέσω της Περιφερειακής Διεύθυνσης.
Η υπηρεσιακή διαδρομή Θανάση γενικά και η προθυμία σου να βοηθήσεις, να συμπαρασταθείς, έπαιξαν το ρόλο τους. Με αυτά αλλά και με την εντιμότητα και τη δικαιοσύνη που σε διέκρινε, κέρδισες την αγάπη και την εκτίμηση, αλλά και την εμπιστοσύνη σχεδόν όλων. Ησουν αγαπητός και ακέραιος ως χαρακτήρας, με καλοσύνη, ανθρωπιά, ευγένεια αλλά και σοβαρότητα όταν αυτό χρειαζόταν.
Ανεξίτηλη σφραγίδα άφησες και στο Σύλλογό μας. Αξίζει να αναφέρω ότι ξεκινήσαμε ως αντίπαλοι (σε εισαγωγικά) αλλά πάντα με αλληλοσεβασμό. Υπηρετήσαμε την έντονη παραταξιοποίηση για να καταλήξουμε στο Ενωτικό Ψηφοδέλτιο που βάζει τέρμα σ’ αυτό και αγκαλιάστηκε από χιλιάδες συναδέλφους που για χρόνια τώρα δίνει νικηφόρες και πάντα ενωτικές μάχες στον Σύλλογο. Θα τις συνεχίσουμε αυτές τις μάχες γιατί θα συνεχίσουν να μας ευαισθητοποιούν οι δυσκολίες και τα προβλήματα των συναδέλφων και θα είσαι νοερά μαζί μας.
Θα σε βρίσκουμε στους κοινωνικές αγώνες για μια καλύτερη ζωή, κυρίως των παιδιών μας, με δικαιοσύνη, με ισονομία και αξιοπρέπεια.
Αποχαιρετούμε λοιπόν σήμερα τον συναγωνιστή μας, που με τη ζωή και τη δράση του πρόσθεσε μόνο θετικά στοιχεία στο βιβλίο των κοινωνικών αγωνιστών αλλά και των πραγματικών συνδικαλιστών που καθημερινά βρίσκονται στην πρώτη γραμμή για την κοινωνική δικαιοσύνη, τη ζωή με αξιοπρέπεια.
Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ο Θανάσης είχε πολλές δυνατότητες και φυσικά ικανότητες. Είχε αυξημένη την αίσθηση του καθήκοντος, ήταν γενναίος γιατί δεν δίσταζε μπροστά στις όποιες δυσκολίες. Συνεπής γιατί δεν διαπραγματεύτηκε τις αξίες ούτε τις ιδέες του. Ασυμβίβαστος γιατί δεν πρόδωσε τις αρχές του και φυσικά ανιδιοτελής, γιατί ποτέ δεν εξαργύρωσε την προσφορά του.
Εχει κατορθώσει όμως και κάτι καθόλου εύκολο, να τον αγαπούν πραγματικά και να τον σέβονται οι αντίπαλοί του. Ηταν ο κοινής αποδοχής άνθρωπος και για τις πιο δύσκολες εκλογικές μας διεργασίες στον Σύλλογο. Ενημερωμένος πάντα και συστηματικός συμβούλευε ακόμη και διόρθωνε τους νoμικούς – δικαστικούς αντιπροσώπους.
Μίλησα προηγούμενα για την υψηλή αίσθηση του καθήκοντος. Εχω παράδειγμα την αγάπη του για την Ανδρίτσαινα. Οι χωριανοί του θα ξέρουν καλύτερα αλλά εγώ δεν θα ξεχάσω που φεύγαμε ψόφιοι από την κούραση των εκλογών στον Σύλλογο και αυτός πήγαινε για δεύτερη βάρδια στον Σύλλογο του χωριού του.
Σ’ ό,τι με αφορά προσωπικά, είχα την τύχη να γνωρίζω πάνω από 3-4 δεκαετίες τον Θανάση. Είχαμε άψογη συνεργασία όταν δουλεύαμε και ήρθαμε πιο κοντά ο ένας στον άλλο, εδώ στον Σύλλογο. Μιλήσαμε πριν ένα μήνα και κάτι όταν μου είπε και ακριβώς για το πρόβλημα υγείας του, που ως παθών κάποτε, προσπάθησα να του δώσω δύναμη.
Μ’ αυτή την ανάμνηση της φωνής σου, αγαπητέ φίλε Θανάση, συναντιέμαι σήμερα με τους δικούς σου ανθρώπους, αποχαιρετώντας σε από το μάταιο τούτο κόσμο. Δεν μπόρεσα ποτέ φίλε να φανταστώ ότι θα στέκομαι απέναντι από τη σωρό σου και συγκινούμαι. Συγκινούμαι γιατί δεν ήσουν μόνο αυτά που είπα. Ήσουν σπουδαίος οικογενειάρχης και είναι φυσικό να λείψεις πολύ από την αγαπημένη σου σύζυγο Κανέλα, άξια σύζυγο και μητέρα.
Θα λείψεις στα παιδιά σου επίσης πολύ, τον Δημήτρη και τη σύζυγό του. Τη Φωτεινή και τον σύζυγό της. Θα λείψεις στο εγγονάκι σου, τον Μάριο, που θα ψάχνει τον παππού του να παίξει.
Θα λείψεις τελικά πολύ και από όλους εμάς που είμαστε εδώ αλλά και τους πολλαπλάσιους που λείπουν σήμερα. Αυτό είναι η καλύτερη απόδειξη ότι το πέρασμά σου από αυτόν τον κόσμο δεν θα σβήσει με το θάνατό σου.
Θα σε θυμόμαστε Θανάση,
Θα μας λείψεις πολύ ψηλέ…
Καλό σου ταξίδι…
